Najwyżej oceniane są jego wczesne albumy, a zwłaszcza: „UFO” (1970), „Hinten” (1971), „Känguru” (1972), „Guru Guru” (1973), „Dance of the Flames” (1974). Z tej grupy płyt jedni cenią najwyżej debiutancki album „UFO”, a inni płytę „Känguru”. Po chudych latach 80. w następnej dekadzie grupa nagrywała jeszcze dobre albumy, ale jej czas przeminął i nie cieszyły się one już takim uznaniem jak jej dzieła z początku kariery.
Album „UFO” miał jak dotąd 23 różne wydania. Pierwotnie na płycie winylowej wydała go niemiecka wytwórnia Ohr w 1970 r. Ukazał się on wówczas jedynie w Niemczech Zachodnich (RFN). Z tego powodu był on trudno dostępny w innych krajach europejskich, a także na innych liczących się rynkach muzycznych, w tym w USA i Japonii. Sytuację tę spotęgowało to, ze przez całe lata 70 i 80. nie wznowiono go ani razu na żadnym nośniku.
Po raz pierwszy na płycie CD wznowiła go niemiecka wytwórnia Ohr we współpracy z ZYX Music w 1993 r. W latach 90. ukazały się także japońskie i francuskie wydanie tego albumu oraz inne wznowienia niemieckie.
W 2008 r. ukazało się trzecie japońskie wydanie tego albumu firmowane przez wytwórnię Captain Trip Records. Przygotowano je jako tzw. Mini Vinyl Replikę bardzo starannie odtwarzającą wygląd oryginalnego pierwszego winylowego wydania. To oczywiście luksusowe i bardzo drogie wydanie tej płyty i nie mógłbym go normalnie kupić, gdyby nie szczęśliwy traf. Polegał on na tym, że okazyjnie odkupiłem ją dużo poniżej wartości od jednego z kolekcjonerów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz